Προς: - Υπουργόν Δημοσίας Τάξεως κ. Μιχ. Χρυσοχοϊδη - Γενικό Γραμματέα Δημοσίας Τάξεως κ. Δημ. Ευσταθιάδη Κοιν.: Γραφείο Ασύλων Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως κ. Νικόλ.Σταυρακάκη κ. Ιωάν.Μπούρα
Θέμα : Επανεξέταση του αιτήματος πολιτικού ασύλου της Ιρανής υπηκόου Fariba Sadegi Vatankhah Fershte	Αθήνα, 18 Nοεμβρίου 2002

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Αξιότιμε κύριε Γενικέ,

Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να ζητήσω την προσοχή σας για το θέμα της Ιρανής υπηκόου Fariba Sadegi Vatankhah Fershte, του Aziz και της Kobra και της κόρης της Yasaman Myrshchi Nazi, που γεννήθηκε το 1993, οι οποίες έχουν ζητήσει από τις 18 Σεπτεμβρίου 2002 την επανεξέταση του αιτήματος ασύλου τους από τις ελληνικές αρχές, επικαλούμενες νέα αποδεικτικά στοιχεία.

Όπως γνωρίζετε, η γυναίκα αυτή έχει φύγει από τη χώρα της παίρνοντας μαζί και την κόρη της, αφού ο σύζυγός της την κακομεταχειριζόταν και σκόπευε να «παντρέψει» (να πουλήσει στην ουσία) την κόρη τους από την τρυφερή ηλικία των 9 ετών. Εκτός από την κακομεταχείριση που υπέστη από το σύζυγό της, η Fariba υπέστη ανάλογες ταλαιπωρίες από τις αστυνομικές αρχές. Αρχικά, στις εκκλήσεις της για βοήθεια, η Αστυνομία απαντούσε με αδιαφορία, αφού η Fariba είναι γυναίκα και οι ιρανικές Αρχές θεωρούν ότι οφείλει να επιστρέψει στο σπίτι της. Στη συνέχεια, όταν εγκατέλειψε τον άντρα της παίρνοντας μαζί και το παιδί της, τη συνέλαβαν και τη βασάνισαν προκειμένου να επιστρέψει στο σπίτι της. Πρέπει να τονιστεί σε αυτό το σημείο ότι η Fariba εξετάστηκε από το Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, όπου διαπιστώθηκε ότι πράγματι είχε υποστεί βασανιστήρια. Επιπλέον, η Fariba δικάστηκε και καταδικάστηκε από δικαστήριο της χώρας της να επιστρέψει στο σπίτι της. Αν δε συμμορφωνόταν στη δικαστική απόφαση, η ποινή της θα ήταν η στέρηση του δικαιώματος να βλέπει το παιδί της, φυλάκιση 3-5 χρόνια και 25-80 βουρδουλιές. Όταν έφυγε από το Ιράν, η Fariba υπέστη εκβιασμό από τις Αρχές της χώρας της, οι οποίες συνέλαβαν τη μητέρα και την αδελφή της και προσπάθησαν να τους αποσπάσουν πληροφορίες για τον τόπο διαμονής της. Αν επιστρέψει θα δικαστεί για εγκατάλειψη συζυγικής εστίας, μοιχεία και απαγωγή παιδιού, ενώ αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή δια λιθοβολισμού.

Είναι αλήθεια –αν και πολύ λυπηρό- ότι η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 δεν αναγνωρίζει τη δίωξη λόγω φύλου ως λόγο παροχής πολιτικού ασύλου. Παρόλα αυτά, στη Σύμβαση γίνεται αναφορά στη δυνατότητα παροχής ασύλου και σε άτομα που ανήκουν σε μια «ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα». Τείνει, λοιπόν, να επικρατήσει η άποψη ότι οι γυναίκες που υφίστανται διώξεις λόγω του φύλου τους στις χώρες προέλευσής τους ανήκουν σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία. Ως εκ τούτου, η νομική βάση υπάρχει για τη χορήγηση ασύλου σε γυναίκες όπως η Fariba. Δυστυχώς, όμως, η πρακτική που ακολουθείται σε πολλές χώρες του κόσμου παραβλέπει αυτό το στοιχείο, με αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός γυναικών-προσφύγων, μαζί με τα παιδιά τους, να μένουν απροστάτευτες και εκτεθειμένες σε παραβιάσεις θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Επιπλέον, θα σας παρακαλούσα να λάβετε υπόψη ότι, κατά τις πρόσφατες συζητήσεις για τη διαμόρφωση μιας Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασύλου, έχει τεθεί από πολλές πλευρές και ιδιαίτερα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το θέμα της παροχής ασύλου σε γυναίκες που υφίστανται διώξεις στο όνομα βάρβαρων εθίμων και πολιτισμικών παραδόσεων που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τέλος, σημασία έχει και το γεγονός ότι η Fariba υπήρξε αποδεδειγμένα θύμα βασανιστηρίων στη χώρα της, όπως και το ότι αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή αν εκδοθεί τελικά στο Ιράν.

Η χώρα μας έχει μια παράδοση στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η απέλαση της Fariba και της κόρης της θα συνιστούσε παραβίαση των διεθνών συμβάσεων για την προστασία της ζωής και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, για τα δικαιώματα των γυναικών και του παιδιού, της Σύμβασης του Ο.Η.Ε. κατά των Βασανιστηρίων και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Με αυτά τα δεδομένα σας ζητώ να λάβετε υπόψη σας τις ανωτέρω συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας μας και να αποτρέψετε την απέλαση της γυναίκας αυτής και της κόρης της, αφού αυτό θα ισοδυναμούσε με το βασανισμό και τη θανατική της καταδίκη. Τέλος, ζητώ να χορηγηθεί στην ίδια και την κόρη της πολιτικό άσυλο και να εξασφαλιστεί έτσι η νόμιμη παραμονή της στην Ελλάδα.

Με βαθύτατη εκτίμηση,

Άννα Καραμάνου