ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2002

Δεύτερη παγκόσμια συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών για την γήρανση (Μαδρίτη, 8-12 Απριλίου 2002)

Καραμάνου (PSE). - Κύριε Πρόεδρε, η Διάσκεψη για την γήρανση του πληθυσμού είναι ασφαλώς πολύ σημαντική, αφού αναμένεται να δώσει κατευθυντήριες γραμμές πολιτικής, ώστε να υπάρξουν εγγυήσεις για τα δικαιώματα των ηλικιωμένων, για την ποιότητα της ζωής τους και προπαντός για την καταπολέμηση των διακρίσεων. Όπως είπε τη Δευτέρα στη Μαδρίτη η Επίτροπος Άννα Διαμαντοπούλου, το γεγονός ότι οι άνθρωποι σήμερα ζουν περισσότερο και έχουν καλύτερη υγεία προσφέρει την προοπτική ενός νέου μοντέλου ζωής, μιας νέας κοινωνίας, όπου τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης θα αντανακλώνται με θετικό τρόπο.

Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Αντιθέτως, οι Κασσάνδρες κάθε λογής προωθούν καθημερινά τις δυσοίωνες προφητείες τους, για τον πλανήτη που βουλιάζει κάτω από το βάρος των 6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, για τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους που εξαντλούνται, για το φυσικό περιβάλλον που καταστρέφεται, για τους φτωχούς λαούς που αυξάνονται και πληθύνονται την ώρα που εμείς οι ανεπτυγμένοι και λιγοστεύουμε και γερνάμε, ενώ τα ασφαλιστικά μας συστήματα καταρρέουν.

Η λύση που δίνουν οι οπαδοί της μαλθουσιανικής θεωρίας είναι να μειωθούν οι γεννήσεις στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, αλλά να αυξηθούν οι δικές μας. Αυτή είναι η ηθική του ανεπτυγμένου κόσμου. Η άποψή μου είναι ότι οι ανισορροπίες στην κατανομή του πληθυσμού και το δημογραφικό ζήτημα συνδέονται άμεσα με τις ανισορροπίες στην ανάπτυξη και την κατανομή των πόρων του πλανήτη, με τα θέματα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εκπαίδευσης, της ισότητας των φύλων, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των προτύπων ανάπτυξης. Το μέλλον του πλανήτη ασφαλώς δεν απειλείται από τα πεινασμένα παιδιά του Τρίτου Κόσμου, ούτε από τον γηράσκοντα πληθυσμό, αλλά από τα καταναλωτικά πρότυπα και τον τρόπο ζωής του ανεπτυγμένου ενός τρίτου του πληθυσμού της Γης. Εκεί χρειάζεται η παρέμβασή μας και η νέα δημογραφική πολιτική.

Ωστόσο, μέχρι να έχουμε αυτή την ολοκληρωμένη πολιτική της αειφόρου ανάπτυξης που ανέφερε και η Επίτροπος, μπορούμε να ακολουθήσουμε τις καλές συμβουλές εκείνων που προτείνουν να εγκαταλείψουμε την περιοριστική μεταναστευτική πολιτική και να δώσουμε πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες. Οι πληθυσμοί και το εργατικό δυναμικό της Σουηδίας και της Γερμανίας θα είχαν συρρικνωθεί εάν δεν ακολουθούσαν πολιτικές ενσωμάτωσης των μεταναστών και αν δεν αναγνώριζαν πλήρως τα εργασιακά δικαιώματα των γυναικών. Η ενδυνάμωση των δύο αυτών πολιτικών μπορεί προσωρινά να δώσει βραχυπρόθεσμες λύσεις στα προβλήματα. Οι μακροπρόθεσμες, ωστόσο, λύσεις αφορούν σε ένα δίκαιο, σε ένα διαφορετικό σύστημα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.