Καραμάνου (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, το θέμα της καταδίκης γυναικών στη
Νιγηρία σε θάνατο δια λιθοβολισμού, που έχει συγκλονίσει την παγκόσμια κοινή
γνώμη, το ξανασυζητήσαμε εδώ στην ολομέλεια, τον περασμένο Σεπτέμβρη. Ωστόσο,
κύριε Επίτροπε, φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Στις 25 Μαρτίου συζητείται και πάλι σε
εφετείο της Σαρία η υπόθεση της Αμίνα Λαουάλ, μιας δυστυχισμένης γυναίκας, που
έκανε το μεγάλο έγκλημα να πιστέψει πως είχε το δικαίωμα να διαθέτει το σώμα
της όπως ήθελε. Σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο αυτό συνιστά έγκλημα καθοσιώσεως.
Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τον 21ο αιώνα και να μη συγκινείται κανένας
από τους ισχυρούς της γης; Λυπάμαι πολύ που δεν με ακούει ο Επίτροπος. Είναι
δυνατόν, κύριε Επίτροπε, να παραβιάζονται τόσο βίαια, τόσο βάναυσα οι
θεμελιώδεις ελευθερίες και τα δικαιώματα των γυναικών, και το όλο θέμα να έχει
αφεθεί στην πίεση που ασκούν οι γυναικείες οργανώσεις, η κοινή γνώμη και τα
μέσα ενημέρωσης; Τι έχει πράξει η πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η
Επιτροπή και το Συμβούλιο; Τι κυρώσεις έχουμε επιβάλει στη Νιγηρία, χώρα με την
οποία μας συνδέουν οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες; Τι νόημα έχουν οι
ρήτρες για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών στη Σύμβαση
Κοτονού, κύριε Επίτροπε, όταν δεν υπάρχουν κυρώσεις; Τελικά, η Νιγηρία έχει
κοσμικό, δημοκρατικό καθεστώς ή θεοκρατικό; Υπάρχει κυβέρνηση στη χώρα ή
κυβερνάνε οι μουλάδες;