Καραμάνου (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα κατ’ αρχάς και εγώ να συγχαρώ θερμά την
εισηγήτρια για την εξαιρετικής ποιότητας έκθεσή της, όπως και ο κ. Επίτροπος
αναγνώρισε προηγουμένως, και θα ήθελα επίσης να εκφράσω την ικανοποίηση μου για
το ότι η ελληνική Προεδρία κατόρθωσε, έπειτα από μακρές διαβουλεύσεις, να
κλείσει – δεν το ξεκίνησε, αλλά το έκλεισε – αυτό το κεφάλαιο της οικογενειακής
επανένωσης νόμιμων μεταναστών, που εκκρεμούσε εδώ και αρκετά χρόνια στο
Συμβούλιο. Ωστόσο, κύριε Επίτροπε, έχω την γνώμη ότι θα πρέπει να λάβετε σοβαρά
υπόψη και τις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ως Πρόεδρος της Επιτροπής Δικαιωμάτων των
Γυναικών και Ίσων Ευκαιριών του Κοινοβουλίου, θεωρώ σημαντική αυτή την
πρωτοβουλία για την οικογενειακή επανένωση, γιατί θα βοηθήσει ιδιαίτερα τις
γυναίκες και τα παιδιά που συχνά δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν τους
συζύγους τους στην προσπάθεια τους να μεταναστεύσουν σε χώρες της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη για αυτούς και τις οικογένειες τους.
Πολύ χαρακτηριστικά θα σας πω ότι πριν
τρία χρόνια είχα προσκληθεί σε μια γενική συνέλευση της κοινότητας του
Μπαγκλαντές στην Αθήνα, μπήκα σε μια αίθουσα χιλίων ατόμων με ελάχιστες
γυναίκες. Και όταν εξέφρασα την απορία μου γιατί οι γυναίκες δεν συμμετείχαν
στην συνέλευση, τότε συνειδητοποίησα για πρώτη φορά το μέγεθος του προβλήματος.
Μου απάντησαν ότι οι γυναίκες μας και τα παιδιά μας είναι πίσω στις χώρες μας,
διότι δεν έχουμε το δικαίωμα να τις φέρουμε εδώ.
Είμαι λοιπόν πολύ ικανοποιημένη που, έστω
και με αυτήν την απόφαση του Συμβουλίου που δεν ικανοποιεί πλήρως το
Κοινοβούλιο, ελήφθη μια σοβαρή απόφαση πάνω σ’ αυτό το θέμα. Επίσης, ιδιαίτερα
θετικό σημείο της οδηγίας αποτελεί ο καθορισμός δικαιωμάτων των μελών της
οικογένειας που επανενώνεται, δικαιωμάτων που αφορούν την εκπαίδευση και την
απασχόληση, ώστε να εξασφαλίζεται, τόσο η ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία του
κράτους μέλους, όσο και η εξασφάλιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, ώστε να
μην μετατρέπονται σε φτηνό εργατικό δυναμικό στην αγορά εργασίας.
Τέλος, θα πρέπει να τονίσω ότι η
οικογενειακή επανένωση δεν αποτελεί μέρος μόνο της προσπάθειας για μια
συνεκτική μεταναστευτική πολιτική, αλλά και μέσο ενίσχυσης της ίδιας της
κοινωνικής πολιτικής της Κοινότητας.