Θεωρήσεις/αμοιβαία
αναγνώριση αποφάσεων απομάκρυνσης
Καραμάνου
(PSE). - Κύριε Πρόεδρε, δυστυχώς, ελλείψει μιας συνεκτικής και ολοκληρωμένης
πολιτικής για το άσυλο και τη μετανάστευση, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια
βιομηχανία πρωτοβουλιών των κρατών μελών που επιχειρούν, εντελώς αποσπασματικά,
να παρέμβουν σε επιμέρους θέματα, συχνά αγνοώντας ή παρακάμπτοντας το θεσμικό
και νομικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως εν προκειμένω οι πρωτοβουλίες
της Γαλλίας, Φινλανδίας και Πορτογαλίας, τις οποίες δικαίως και απορρίπτει το
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως ακριβώς προτείνουν οι εισηγητές μας, τους οποίους
συγχαίρω.
Χρειάζεται να τονισθεί ακόμη μια φορά σε
αυτή την αίθουσα ότι το Συμβούλιο μπορεί μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και μετά
από εμπεριστατωμένη μελέτη να ασκεί εκτελεστικές εξουσίες και να μην τις
αναθέτει στην Επιτροπή. Σήμερα το Συμβούλιο παρουσιάζει ως ειδική περίπτωση τις
θεωρήσεις και τη διέλευση των συνόρων και επιφυλάσσει για τον εαυτό του
εκτελεστικές εξουσίες οι οποίες ανήκουν στην Επιτροπή. Ταυτόχρονα, βέβαια,
αγνοείται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η προβλεπομένη διαδικασία διαβούλευσης,
αφού το Συμβούλιο τροποποιεί αποφάσεις, ερήμην του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Με αυτή την τακτική, το Συμβούλιο, αντί να
επιταχύνει τις διαδικασίες διαμόρφωσης μιας κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής
πολιτικής, αντιθέτως κωλυσιεργεί, δεν λαμβάνει αποφάσεις, η διαδικασία του
Τάμπερε καρκινοβατεί, με αποτέλεσμα να συντηρείται στην Ευρώπη ένα κλίμα που
ενισχύει τον ρατσισμό και την ξενοφοβία και να συμβαίνουν ατυχήματα τύπου
Dover. Δεν χωρά αμφιβολία ότι, προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα κοινό
ευρωπαϊκό χώρο ασφάλειας και δικαιοσύνης, θα πρέπει να αντιπαρέλθουμε τη
μονομερή ανάληψη πρωτοβουλιών από πλευράς κρατών μελών και να προχωρήσουμε σε
ενιαίες ρυθμίσεις. Οι διερχόμενοι τα σύνορα της Ένωσης θα πρέπει να υπόκεινται
στους ίδιους κανόνες και στις ίδιες υποχρεώσεις, ώστε να επιτευχθεί ομαλή
είσοδος και παραμονή. Δεν μπορεί να επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του κάθε
κράτους και στο εκάστοτε νομικό του καθεστώς η εξέταση αιτήσεων θεώρησης. Δεν
χρειάζεται βέβαια να τονίσουμε ακόμη μια φορά ότι η θωράκιση των συνόρων και τα
αστυνομικά μέτρα δεν πρόκειται να μειώσουν τις πιέσεις και τις παράνομες
διελεύσεις όσο παραμένει το χάσμα ευημερίας ανάμεσα στις χώρες μας και στους
γείτονές μας.
Το καλύτερο λοιπόν που έχει να κάνει το
Συμβούλιο είναι να εξουσιοδοτήσει την Επιτροπή, με βάση την διαδικασία του
Τάμπερε, ώστε να αναλάβει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες και, μέσα από συναινετικές
διαδικασίες, το συντομότερο δυνατόν, να οδηγηθούμε σε μια κοινή μεταναστευτική
πολιτική που θα ρυθμίζει δίκαια όλα τα εκκρεμή ζητήματα και θα εδράζεται στις
κοινές μας ανθρωπιστικές ευρωπαϊκές αξίες και στις δημοκρατικές μας παραδόσεις.